Ο Ιβίσκος είναι ένας πολύ διαδεδομένος θάμνος που κατάγεται από την Ανατολική Ασία. Οι επικρατέστεροι Ιβίσκοι που συναντώνται σε όλο τον κόσμο εκτός από τα πολύ Βόρεια και πολύ Νότια πλάτη, είναι ο Σινικός (Hibiscus sinensis) και ο Συριακός (Hibiscus syriacus). Μάλιστα ο Σινικός είναι το εθνικό φυτό της Μαλαισίας και απεικονίζεται και στο εθνόσημο της χώρας, ενώ ο Συριακός είναι το εθνικό φυτό της Νοτίου Κορέας.
Και οι δύο ανήκουν στην οικογένεια Malvaceae. Το όνομα Ιβίσκος είναι Ελληνικό και αποδόθηκε από τον Διοσκουρίδη σε κάποιο είδος Αλθαίας. Εκτός από καλλωπιστική χρήση, ο Ιβίσκος χρησιμοποιείται σε αφεψήματα, στην φαρμακολογία και στην κοσμετολογία. Αρκετά μέρη είναι εδώδιμα και χρησιμοποιούνται στην Ασιατική κουζίνα. Εξάλλου η γνωστή μας μπάμια είναι ένα είδος Ιβίσκου.
Ο Ιβίσκος είναι θάμνος μέτριας ανάπτυξης που φτάνει έως και 2,5 μέτρα σε ύψος. Με κατάλληλο κλάδεμα μπορεί να διαμορφωθεί και να πάρει σχήμα μικρού δενδρυλλίου. Αν και τυπικά είναι αειθαλής, στην χώρα μας συμπεριφέρεται σαν ημιαειθαλής, ή ακόμα και ως φυλλοβόλος σε ψυχρότερες περιοχές. Έχει εντυπωσιακή ανθοφορία που κρατά από τέλος Μαΐου έως και αργά τον Οκτώβριο. Έχει μεγάλα λουλούδια σε χρώματα κόκκινο, μωβ, μπορντώ, ροζ, πορτοκαλί, κίτρινο, λευκό και μερικά με δύο χρώματα. Έχουν αναπτυχθεί ποικιλίες διπλές και ημίδιπλες. Τα λουλούδια του αν και κρατάνε μία ή δύο μέρες, είναι πολλά και συνεχή και έτσι δίνεται πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Για να έχουμε αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα, τοποθετούμε τους Ιβίσκους σε σημεία με άπλετο φως, αν είναι δυνατόν σε άμεση ηλιακή έκθεση. Έτσι κι αλλιώς είναι φυτά θερμών κλιμάτων και δεν ευδοκιμούν σε περιοχές με χειμερινές θερμοκρασίες από μηδέν και κάτω. Σε περίπτωση που τον χειμώνα έχουμε χαμηλές θερμοκρασίες, οι Ιβίσκοι χρειάζονται προστασία.
Είναι φυτά που μπορούν να αναπτυχθούν κάλλιστα στον κήπο αλλά και σε γλάστρα. Απαιτούν χώμα γόνιμο, ελαφρώς όξινου pH (6-7), και πολύ καλή στράγγιση. Για καλύτερα αποτελέσματα, σε γλάστρα θα προτείναμε ένα πολύ εμπλουτισμένο φυτόχωμα υψηλής ποιότητας.
Οι Ιβίσκοι έχουν πολύ υψηλές απαιτήσεις σε νερό, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Από τα μέσα Μαΐου μέχρι και τον Σεπτέμβριο, ποτίζουμε καθημερινά, ελέγχοντας την ένταση ανάλογα με τις συνθήκες. Τον χειμώνα ποτίζουμε πάρα πολύ αραιά, απλά για να υπάρχει μια διαθέσιμη υγρασία .
Λιπαίνουμε κάθε 20 μέρες, από τα τέλη Μαρτίου έως και τα τέλη Οκτωβρίου, με μια διακοπή τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Χρησιμοποιούμε εναλλάξ πλήρη υδατοδιαλυτά λιπάσματα ανθοφορίας και γενικής χρήσης με ισορροπημένη σύνθεση, σε δόσεις μεγαλύτερες την άνοιξη και το φθινόπωρο, και μικρότερες το καλοκαίρι.
Κλαδεύουμε στις αρχές Μαρτίου, και αφού έχουμε σιγουρευτεί πως δεν έρχονται άλλες παγωνιές. Το κλάδεμα είναι ελαφρύ και γίνεται για καθαρισμό των ξερών και ασθενικών κλαδιών, για διαμόρφωση στο επιθυμητό σχήμα και για ανανέωση. Μετά το κλάδεμα προσθέτουμε επιφανειακά μια καλή ποσότητα οργανικής ουσίας κομπόστ.
Οι Ιβίσκοι δεν παρουσιάζουν σπουδαίες και συχνές μυκητολογικές ασθένειες. Έχουν όμως σπουδαίους εχθρούς: την μελίγκρα, την βαμβακάδα, τον τετράνυχο, τον αλευρώδη και τον θρίπα. Γι’ αυτό παρατηρούμε συχνά τα φυτά μας, και μόλις διαπιστώσουμε κάτι ασυνήθιστο, απευθυνόμαστε έγκαιρα σε κάποιον ειδικό για να μας προτείνει λύση.
